در واقع بیشترین ضرر از سوی داوری در تمام 18 تیم لیگ را استقلال داشته و نه تیمهای دیگر! البته موارد اثبات نشده (اتفاق آراء نبوده) هم وجود داشته که آنها را در این مجال و مقال نگنجاندیم و البته بسیاری از دیگران تصورات خودشان را هم در اسناد میآورند اما اینجا در استقلال یک کار کلاسه شده انجام میدهیم نه آنچه تصور میکنیم... حال به برنامهریزی لیگ اشاره میکنیم. تمامی تیمها تا این لحظه از همه بازیکنانشان به شرط سلامت و عدم محرومیت استفاده کردهاند اما استقلال تنها تیمی بوده که مقابل سایپا در جام حذفی بدون پژمان منتظری که در کویت به همراه تیمملی بود به میدان رفت و تنها تیمی بود که به فاصله دور روز از بازی ملی به دلیل داشتن چهار بازیکن فیکس در تیمملی چهار تغییر بزرگ داشته و هر چهار ملیپوش را از ترکیب فیکس در مقابل پیکان کنار گذاشت. استقلال اولین تیمی بود که به دورود رفت تا سازمان لیگ شکل برگزاری و امکان برگزاری دیدار رسمی در دورود را تست کند.
استقلال قبل از دربی با وجود آنکه در انزلی بازی داشت و نه در تهران، یک روز کمتر از رقیب استراحت کرد و دیدار بعدیاش هم یک روز کمتر فاصله داشت! با این وجود اما رقبایی که از استقلال عقب ماندهاند، سعی دارند پیروزیهای بعضا ده نفره و با اشکال داوری را هم لوث و کم ارزش کنند! و لیگ را به سود خود بچرخانند. در چنین فضایی چه باید نوشت؟ چه باید گفت؟ ما هر چه فکر کردیم، موردی به سود استقلال نه در لیگ و نه در داوری «که اتفاق نظر در موردش وجود داشته باشد» نیافتیم! اگر هم باشد بسیار کم و جزئی بوده (مثل بازی با راهآهن که پس از کلی قیل و قال حریف مشخص شد که دو کارت زرد اشتباه داور بوده در مقابل یک پنالتی که روی موسوی دیده نشد!) تفاوت استقلال با دیگران اما این است که ضعفهای خودش را به داور یا سازمان لیگ مربوط نمیکند! و خودش جور خودش را میکشد و حتی ده نفره هم حریف را میبرد. در واقع حریفان با هجمههای اخیر ارزش سکوت استقلال در قبال این مسائل را بیشتر هم کردهاند.
نظرات شما عزیزان:
|